Begunoh

BEGUNOH

 Nargiza talaba qiz. 21 yoshda. Oxirgi bosqichda o‘qiydi. Azizbek uning kursdoshi. Azizbek va Nargiza bir birlarini sevadilar. Azizbekning onasi Manzura opa  dugonasi Surayyoaning qizi Mahbubani o‘g‘liga olib bermoqchi bo‘ladi. 
Azizbek - agar rozi bo‘lmasangiz men  uydan ketaman  - deb turib oldi. Bittayu, bitta o‘g‘il, bizlarni tashlab ketsa, qandoq qilamiz, deb, ota-onasi majbur ko‘nishdi. Nargizani uyiga sovchi bo‘lib kelib, Nargizani kelin qiladigan bo‘lishdi.
    Baxtsizlik aynan Nargiza va Azizbekni  unashtiruv kunlari bo‘ldi. Azizbek bilan uchrashuvdan, uyiga shoshib kelayotgan Nargizani mashina urib ketadi. U avtohalokat natijasida bosh miya shikastlanib,  oyoq qo‘li ishlamay,  qoladi. Akasi Rustamning harakati bilan, kichik syexi, moshinasini sotib pulini singlisiga sarf qilgani evaziga  qayta - qayta operatsiya qilindi. Shuncha qilingan miya operatsiyalari ham foyda bermaydi. Shunda  keksa shifokor  Said aka bir tomchi berib,  shuni singlingizgA ZORA SHIFO BO‘LSA, DEYDI. Faqat har kuni uch mahal avvaliga 3 tomchidan, keyinchalik har o‘n kundan bir tomchidan qo‘shib borasiz... Roppa rosa bir oydan keyin chaqirsangiz xabar olaman. Ta’sirini ko‘ramiz, deydi. Rustam boshi  yuzi  bilan  qo‘shib bint bilan o‘ralgan, qimir etmay yotgan   Nargizani   hamshiralar yordamida katalkada yotqizib, “Tez yordam” mashinasida uyiga olib keladi. Xosiyat buni ko‘rib, 
-  Shu ahvolda tirik qolgandan ko‘ra, o‘lib ketsa bo‘lardi. Endi akasi bilan menga daxmaza bo‘ladi..., deb  ichidan g‘azabi  keladi.
    Rustam hamma ishni yig‘ishtirib,   falaj bo‘lib yotgan singlisini oyoqqa turg‘izishga kirishadi... 
    Azizbekning uyidagilar, ayniqsa onasi dugonasining qizini kelin qilishga endi astoidil kirishadi. Bo‘ldi, endi u qizdan umid qilma. Umrbod nogiron bo‘lib, shol bo‘lib qoladi. Sani to‘yingni qilamiz, deb turib oladi... Azizbek borib, Nargizaning og‘ir ahvolini ko‘rib keladi. Tushkunlikka tushadi. Gʻam chekadi... Lekin yo‘q tuzalayapti, deb onasini aldaydi... O‘zini ham ishontiradi. Umid bilan yashaydi... Kutadi... Oradan olti oy o‘tadi. Rustam uyidagi hamma sotiladigan narsalarni sotadi. Ro‘zg‘or qiladi. Dori oladi. Oxiri xotini Xosiyat chidolmaydi. Boring ishingizga, bunaqadan och qolamiz, o‘zim dorilarini beraman. O‘zim qaramayman!, deb ishga jo‘natadi. Rustam ishga ketadi. Tushlikda, singlisiga dori ichkizadigan vaqtida... negadir ko‘ngli bezovta bo‘ladi. Taksiga o‘tirib, hovlisiga keladi. Kelsa darvoza qulf. Xosiyat go‘zalllik saloniga ketgandi. Rustam shoshib hovliga kirib, singlisini yolg‘iz yotganini ko‘radi. Xosiyatni chaqiradi xotini yo‘q. Shoshib soatiga qaraydi.
-  Uch daqiqa o‘tibdi...
Darrov singlisining dorisini ichiradi. Yuzlarini silab, mehr bilan termulib, avaylab silaydi.
-  Nargiz,  men yoningdaman... Ota – onamdan qolgan yolg‘iz yodgorimsan... Seni o‘limga bermayman! Oxirgi nafasimgacha kurashaman!.. Xavotir olma endi yolg‘iz qoldirmayman!
Oradan bir soatlar o‘tib, darvozadan Xosiyat sochlari prichyoska qilingan kirib keladi. Darvozani ochiqligini ko‘rib, yugurib uyga kiradi. Xonasiga yuguradi. Karobkachadagi tillalarini ko‘radi.
-  Xayriyate!
Shu payt orqasida  Rustam paydo bo‘ladi. 
-  Xosiyat!
-  Voy simisiz?! O‘g‘ri kiribdimi, deb o‘takam yorildi.
-  Qayerda eding?
-  Menmi?... A... shu endigina nonga chiqqandim... do‘konga!
-  Yolg‘on! Hamma gaping yolg‘on!
Gʻazab bilan baqiradi Rustam. Xotini qo‘rqib, qutichasini quchoqlab o‘rnidan turdi.
-  Kelganimga bir soat bo‘ldi. Men qarayman, dorisini ichiraman, deganding! Nega singlimni dorisini vaqtida bermading!?
-  Shu shol singliz  tuzalib tuzalmadi, o‘lib, o‘lmadi!.. O‘lsa  qutilardik... Bunaqada siz uyni sotishdanam, toymaysiz!
Rustam xotinini bir tarsaki urdi.
-  Bo‘ldi! Senam jonimga tegding! Singlingam!.. Ketaman!..
-  Ket! Yo‘qol!..
   Rustam xotini haydavordi. Yana oradan 5 oy vaqt o‘tdi. Rustam tog‘asidan, o‘rtoqlaridan qarz, yordam puli oldi. Bir amallab turdi. -  Tuzalib ketsang bo‘ldi. Pulni  topaman!.. Sen sog‘aysang bo‘ldi, derdi har gal singlisiga termulib.
    Bu oradan Azizbekni uydagidar uni qo‘yarda qo‘ymay  oyisining dugonasining qizi Mahbubaga unashtirishdi... 
    Kunlarning birida Nargizaning  barmoqlari sekin qimirladi. Oyoqlarining uchi ham. Nargiza yig‘lab yubordi... Akasiga surpriz qilish uchun  Rustam  akasi uydan do‘kongami, dorigami chiqqanida o‘rnidan turishni mashq qildi. Keyinroq o‘rnidan turishni/. Keyin qadam bosishni... Bir kuni asta yurib hovliga chiqdi. Yam yashil o‘tloqni oyoq yalang bosgisi keldi. Shu payt ko‘chadan darvozasi tomon  Rustam kelardi. Orqasidan Azizbek keldi.
-  Rustam aka! Assalomu alaykum
-  Vaalaykum assalom. Keling Azizbek. Man nonga chiqqandim. Yuring.
Darvozadan ichkari kirmoqchi bo‘ldi.
-  Shoshmang. Hovliga kirmasimizdan sizga bir gapni aytsam. Ichkarida  Nargiza bor... Aytolmayman.
-  Ayting.
-  Uydagilar meni uylantiradigan  bo‘lishdi. Bir yil bo‘ldi. Boshqa kutmaysan, deb qo‘yishmadi.
-  Men ularni tuo‘unaman! Nachora taqdir ekan! Nima ham derdim... Baxtli bo‘ling uka.
-  Raxmat. Bugun oxirgi marta Nargizani ko‘rib, xayrlashib ketgani keldim!
-  Mayli keling.
Ikkovlari hovliga kiradilar. Yurib boradilaru, hovli o‘rtasida o‘tloqda oyoq yalang turgan Nargizani kshrib qotib qoladilar...
Nargiza kulardi. Azizbek lol bo‘lib, qotib turardi. Rustam cho‘kkalab o‘tirib qoldi. Ovozsiz ho‘ngrab yig‘lab yubordi!